Slug
53 கொலைகாரன்"உனது கைப்பேசி தயாராக இருக்கிறதா, தன்மயா?" என்றான் அமுதன்.தன் பையில் இருந்து கைபேசியை வெளியே எடுத்து, அதை ஸ்விட்ச் ஆன் செய்தாள் தன்மயா. அதில் வெறும் ஐந்து சதவிகிதமே சார்ஜ் இருந்தது."இதில் சார்ஜ் இல்லை" என்றாள்."அப்படி என்றால்?""இது நிற்காமல் வேலை செய்ய, நாம் இதை மின்சாரத்தைக் கொண்டு சார்ஜ் செய்ய வேண்டும்""ஆனால் எங்கள் காலத்தில் தான் மின்சாரம் இல்லையே...""என்னிடம் பவர் பேங்க் இருக்கிறது""அது என்ன?"தன் பையில் இருந்து பவர் பேங்க் எடுத்து அதை தன் கைபேசியுடன் இணைத்த தன்மயா,"இது தான் பவர் பேங்க். இது மின்சாரத்தை தனக்குள் சேமித்து வைத்துக் கொள்ளும். இதை நாம் எங்கு வேண்டுமானாலும் பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம்" என்றாள்."ஓ... மனிதனின் கண்டுபிடிப்புகள் மிகுந்த வியப்பளிக்கின்றன. ஆனால் சில கண்டுபிடிப்புகள், மனித குலத்திற்கு அழிவை ஏற்படுத்தும் விதத்திலும் இருக்கிறது இல்லையா?"ஆம் என்று தலையசைத்தாள்."தன்மயா, எனக்கு ஒரு சந்தேகம்""என்ன?""உனது பெற்றோரின் மரணத்தை நாம் பதிவு செய்வதற்கு பதிலாக, நாம் ஏன் அவர்களை காப்பாற்ற கூடாது?""நானும் கூட அது பற்றி யோசித்தேன். அப்படி செய்தால், அதற்குப் பிறகு வரும் அனைத்தும் மாறுமே...""எப்படி?""அவர்கள் இறந்ததால் தான் நான் ஒரு பயணியானேன். அவர்கள் உயிருடன் இருந்திருந்தால், அது நடந்திருக்காது. அப்படி நான் பயணி ஆகாமல் போயிருந்தால், நான் சோழநாடு வந்திருக்க மாட்டேன்...""அப்படியே எல்லாம் மாறினால் தான் என்ன? நீ இக்காலத்தில் என்னுடன் இருக்கிறாய். உனது பெற்றோரையும் நாம் இங்கு அழைத்து வந்துவிடலாம். அவர்கள் இங்கு நம்முடன் பாதுகாப்பாய் இருப்பார்கள். அப்படி இருக்கும் பொழுது, நாம் மற்றதைப் பற்றி ஏன் கவலை கொள்ள வேண்டும்?""அவர்கள் இங்கு வர விருப்பபடவில்லை என்றால் என்ன செய்வது? என்னையும் தங்களுடன் திருப்பி அனுப்ப முடியாது என்று கூறிவிட்டால் என்னவாகும்?""நாம் அவற்றைப் பற்றியெல்லாம் பிறகு ஆலோசித்துக் கொள்ளலாம். அவர்களுக்கு நம்முடன் வர விருப்பம் இல்லை என்றால், நாம் அவர்களை நிகழ்காலத்திலேயே விட்டுவிட்டு வரலாம். என்ன கூறுகிறாய்?""ஆனால்...""தன்மயா, மணல் கடிகாரத்தை பொருத்தவரை நீ இங்கிருந்து சென்றால் மட்டும் தான் அனைத்தும் மாறும். நீ இங்கேயே இருக்கும் வரை, உன்னால் ஏற்பட்ட எந்த ஒரு மாற்றமும் மாறாது. அனைத்தும் அப்படியே தான் இருக்கும். அதற்கு நானே சிறந்த எடுத்துக்காட்டு. நீ இங்கு இருப்பதால் தான் நான் இன்னும் உயிரோடு இருக்கிறேன்"தன்மயா சிந்தனையில் ஆழ்ந்தாள். அவள் முகத்தை தன் கையில் பற்றிய அமுதன்,"தன்மயா, இதில் யோசிக்க ஏதுமில்லை. என்ன நடக்கிறது என்று தான் பார்த்து விடலாமே...! நீ ஏற்கனவே ஒரு இணை பிரபஞ்சத்தை உருவாக்கி விட்டாய். அதனால், அதனை தொடர்ந்து ஏற்படும் மாற்றங்களும் தவிர்க்க முடியாதது தானே?"நீண்ட மூச்சை இழுத்து, ஆம் என்று தலையசைத்தாள் தன்மயா."ஆனால், தாம் ஒன்றை மட்டும் நினைவில் கொள்ளுங்கள் அமுதே! எக்காரணத்தைக் கொண்டும் அவசரப்பட்டு தாம் எந்த முடிவையும் எடுக்கக் கூடாது... உங்கள் பொறுமையை இழக்கக்கூடாது""சரி, நான் சென்ற முறை செய்தது போல், இந்த முறை எதுவும் செய்ய மாட்டேன். போதுமா?""ம்ம்ம்...""அவர்களை காப்பாற்ற வேண்டியது எந்த அளவிற்கு முக்கியமோ, அதுபோலவே அவர்களது மரணத்திற்கான காரணத்தையும் நாம் அறிந்து கொள்ள வேண்டியது முக்கியம், தன்மயா""ஆம். எனக்கும் கூட அவர்களின் மரணத்திற்கான காரணத்தை தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். அதற்கு நாம் சற்று முன்னதாகவே அங்கு செல்ல வேண்டும்""நான் தயார்" என்றான் அமுதன்."தாம் இந்த உடையிலேயே வரப்போகிறீர்களா?""வந்தால் என்ன? நாம் போருக்கு தானே செல்கிறோம்?""அப்படி என்றால் தங்களின் வாளையும் எடுத்துக் கொள்ளுங்கள்""நிச்சயம் எடுத்துக் கொள்ளத்தான் போகிறேன்"அதைக் கேட்ட தன்மயா அதிர்ச்சி அடைந்தாள். "மெய்யாகத்தான் கூறுகிறீர்களா?"ஆம்...""அமுதே! கொலைகாரன் எப்படிப்பட்ட ஆயுதத்தை வைத்திருப்பான் என்று நமக்கு தெரியாது. அவன் கையில் துப்பாக்கி இருந்தால், நாம் அவசரப்படாமல் கவனமாய் இருக்க வேண்டும். நம்மில் யார் சுடப்பட்டாலும், அது மிகப் பெரிய சிக்கலை ஏற்படுத்தும்""ம்ம்ம்"இரவு மணி 9தன் கைபேசியை எடுத்துப் பார்த்தாள் தன்மயா. அது முழுதாய் சார்ஜ் ஆகி இருந்தது. அதை பவர் பேங்கில் இருந்து எடுத்து, எப்படி அதில் காணொளியை பதிவு செய்ய வேண்டும் என்பதை அமுதனுக்கு கற்பித்தாள். அதை கவனமாய் கற்றுக் கொண்டான் அமுதன்."நான் கூறியது உங்களுக்கு புரிந்ததா?"புரிந்தது என்பது போல் தலையசைத்த அமுதன், அவளுக்கு அதை செய்து காட்டினான்."அவ்வளவே தான்... தாம் மிகவும் திறமை மிக்கவர்...!"புன்னகை புரிந்த அமுதன்,"நாம் செல்லலாமா?" என்றான்.சரி என்று தலையசைத்த தன்மயா, ஆழ்ந்த மூச்சை இழுத்து விட்டாள். "உனக்கு பதற்றமாக இருக்கிறதா?" என்றான்.அவள் ஆம் என்று தலையசைத்தாள். அவள் கையைப் பற்றிய அமுதன்,"துணிவோடு இரு. அமுதன் உன்னுடன் இருக்கிறான். உனக்கு எதுவும் நிகழ அவன் விடமாட்டான்" என்றான்."நான் கவலைப்படுவது என்னைப் பற்றி அல்ல... தங்களைப் பற்றித்தான்""என்னைப் பற்றியா?""தங்களுக்கு ஏதாவது நிகழ்ந்துவிட்டால் நான் என்ன செய்வேன்? தங்கள் பெற்றோருக்கு என்ன பதில் கூறுவேன்?" என்றாள் தவிப்புடன்."எனக்கு ஒன்றும் நேராது. நாம் திரும்பி வந்து வெகு காலம் வாழ்வோம்"அவனது முகத்தை பற்றி, தன் இதழ்களை அவன் இதழ்களின் மீது அழுத்தமாய் பதித்தாள். உணர்ச்சி பூர்வமான முத்தத்தை அவர்கள் பரிமாறிக் கொண்டார்கள். முத்தத்தை முடித்துக் கொண்டு, அவனை இறுக்கமாய் அணைத்துக் கொண்டாள் தன்மயா. அமுதனும் அவளை அணைத்துக்கொள்ள அவர்கள் சில நொடிகள் அப்படியே நின்றார்கள்."தன்மயா, அனைத்தும் நல்லபடியாய் நடக்கும். கவலை படாதே""உங்களுக்கு பதற்றமாய் இல்லையா?""ரத்தமும், சதையும் நிறைந்த, உயிரற்ற உடல்கள் சிதறுண்டு கிடக்கும் பல போர்க்களங்களை கண்டவன் நான். இது எனக்கு வெகு சாதாரணம்!"அவன் நெற்றியில் முத்தமிட்ட தன்மயா,"செல்லலாம்..." என்றாள்.மணல் கடிகாரத்தை தன்மயாவிடம் கொடுத்தான் அமுதன். அதை திருப்புவதற்கு முன்பாக, அமுதனின் கையை இறுக்கமாய் பற்றிக் கொண்டாள் தன்மயா. அவளது இடையை சுற்றி வளைத்து தன்னை நோக்கி இழுத்துக் கொண்ட அமுதன்,"இப்பொழுது திருப்பு" என்றான்.ஆண்டு, தேதி, நேரம், இடம் முதலியவற்றை கூறி, அதை திருப்பினாள் தன்மயா. அடுத்த நொடி, தன்மயாவின் பெற்றோரின் உடல்கள் கண்டெடுக்கப்பட்ட, யாருமற்ற ஒரு சிதிலமடைந்த மாளிகையில் அவர்கள் தோன்றினார்கள். இங்கும் அங்கும் பார்த்து அங்கு யாரும் இல்லை என்பதை, உறுதிப்படுத்திக் கொண்டார்கள்."இங்கு யாருமே இல்லையே, தன்மயா""வருவார்கள். நாம் வெகு சீக்கிரம் வந்து விட்டோம்""ஓ...""நாம் மறைந்து கொள்ள ஓர் இடத்தை கண்டுபிடிக்க வேண்டும். நாம் இங்கு இருப்பது அவர்களுக்கு தெரியக்கூடாது. நாம் இந்த மாளிகைக்குள் இருந்தால், அவர்கள் நம்மை பார்த்து விடுவார்கள்" என்றபடி அங்கே மறைந்து கொள்ள ஏதாவது இடம் இருக்கிறதா என்று கண்களால் துழாவினாள் தன்மயா."நாம் இந்த மாளிகையின் வெளியே சென்று விடலாம். அந்த சாளரத்தின் மூலமாக உள்ளே நடப்பது என்னவென்பதை நம்மால் கண்காணிக்க முடியும் என்று நினைக்கிறேன்" என்றான் அங்கு இருந்த ஒரு சன்னலை சுட்டிக்காட்டி.ஆமாம் என்று தலையசைத்த தன்மயா, அமுதனுடன் அந்த மாளிகையின் பின்புறம் வந்தாள். அவள் மிகுந்த பதற்றத்துடன் காணப்பட்டாள். ஆனால் அமுதனோ அவர்களின் சுற்றுப்புறத்தை ஆய்ந்த படி இருந்தான்.அரை மணி நேரத்திற்கு பிறகு, இரண்டு கார்கள் அந்த மாளிகையை நோக்கி வந்தன. அமுதனும், தன்மயாவும் துணுக்குற்றார்கள். அங்கு நிகழ்பவற்றை பதிவு செய்ய தொடங்கினான் அமுதன். அங்கு ஆறு பேர் வந்தார்கள். தன்மயாவின் பெற்றோரின் கையையும் வாயையும் கட்டி அவர்களை அழைத்து வந்தார்கள். அங்கிருந்த நாற்காலியில் அவர்களை அமர வைத்து கட்டினார்கள்.தன்மயாவின் அப்பாவின் வாயில் இருந்த துணியை அவிழ்த்து விட்ட ஒருவன், "மணல் கடிகாரம் எங்க?" என்றான்."நான் சொல்றத நம்புங்க. எனக்கு அதைப் பத்தி எதுவும் தெரியாது. உங்ககிட்ட நான் ஏற்கனவே சொல்லிட்டேன், எங்க அப்பா அதை எங்க வச்சாருன்னு எனக்கு தெரியல" என்றார் அவளது அப்பா ஆதித்தன். "அவன் தான் ருத்ரமூர்த்தியா?" என்றான் அமுதன், மெல்லிய குரலில் தன்மயா மட்டும் கேட்கும் வண்ணம்."எனக்கு தெரியவில்லை" என்றாள் தன்மயா.அப்பொழுது அங்கு மேலும் ஒரு கார் வந்தது. அமுதனும் தன்மயாவும் தயாரானார்கள். அந்த கூட்டத்தின் தலைவன் வந்து விட்டதாய் அவர்கள் எண்ணினார்கள். ஆனால் சில அடியாட்கள் ஒரு வயதானவரை இழுத்து வருவதை பார்த்து அவர்கள் முகம் சுருக்கினார்கள். அவரையும் ஒரு நாற்காலியில் அமர வைத்து அவர்கள் கட்டினார்கள்."யார் அது?" என்றான் அமுதன்."எனக்கும் தெரியவில்லை" என்றாள் தன்மயா குழப்பத்தோடு. மணல் கடிகாரத்தோடு தொடர்பு கொண்ட அந்த மூன்றாம் நபர் யார் என்று அவளுக்கும் புரியவில்லை. ஆனால் ஆதித்தன் கூறிய அடுத்த வார்த்தைகள் அவளுக்கு அதிர்ச்சி அளித்தது."ருத்ரமூர்த்தி அங்கிள், நீங்க எப்படி இங்க வந்தீங்க?" என்றார் அவர்."அவர் யார்?" என்றான் அமுதன் அவர்கள் பேசிய கொச்சையான தமிழை புரிந்து கொள்ள முடியாமல்."ருத்ரமூர்த்தி" என்றாள் தன்மயா."அவர் தானே உனது பெற்றோரை கொன்றதாய் நீ கூறினாய்? அப்படி இருக்கும்போது அவரை ஏன் இவர்கள் பிணைத்துக் கட்டுகிறார்கள்?"அவனுக்கு பதில் கூறாமல் மௌனம் காத்தாள் தன்மயா. அவளுக்கே ஒன்றும் புரியாமல் குழம்பி இருக்கும் பொழுது, அவளால் என்ன பதில் கூற முடியும்?"என்னால் எதையும் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை, அமுதே!"ருத்ரமூர்த்தியின் வாயிலிருந்த துணியை அவிழ்த்த அவர்கள்,"சாண்ட் லாக்கை பத்தி எனக்கு தெரியாதுன்னு சொன்னா அவன் நம்ப மாட்டேங்குறான்" என்றார் ருத்ரமூர்த்தி."அவர் என்ன கூறுகிறார்?" என்றான் அமுதன்."மணல் கடிகாரத்தை பற்றி அவருக்கு எதுவும் தெரியாது என்பதை யாரோ நம்ப மறுக்கிறார்களாம்"அப்பொழுது அங்கு மேலும் ஒரு கார் வந்தது. தம்பிரான் உள்ளே நுழைவதை பார்த்து அதிர்ச்சியில் உறைந்தாள் தன்மயா."தம்பிரான் தாத்தா..." என்று முணுமுணுத்தாள் தன்மயா."என்ன்னன? அவரா தம்பிரான்? அவர் தானே நமக்கு உதவுவார் என்று கூறினாய்?" என்றான் அமுதன்.ஆம் என்று வேதனையுடன் தலையசைத்தாள் தன்மயா.அவர்களுக்கு முன்னால் வந்து அமர்ந்தார் தம்பிரான்."உங்களுக்கு நான் கடைசி சான்ஸ் தரேன். சாண்ட் கிளாக் எங்க?" என்றார் அவர்."நீ எனக்கு எத்தனை சான்ஸ் கொடுத்தாலும் சரி, என்னோட பதில் ஒன்னு தான். எனக்கு அதைப் பத்தி எதுவும் தெரியாது" என்றார் ருத்ரமூர்த்தி."அதை எங்க அப்பா எங்க வச்சாருன்னு எங்ககிட்ட சொல்லல. எதுக்காக அதை நீங்க கேக்குறீங்க? அதை வச்சு எதையுமே மாத்த முடியாதுன்னு எங்க அப்பா சொல்லியிருக்காரு. அப்படி இருக்கும்போது, அதை வச்சுக்கிட்டு நீங்க என்ன செய்யப் போறீங்க?" என்றார் ஆதித்தன்."உங்க அப்பாவை புரிஞ்சுக்க முடியாத நீ ஒரு முட்டாள். ஒரு சாதாரண ஆர்க்கியாலஜிஸ்டா இருந்துகிட்டு உங்க அப்பா எப்படி அவ்வளவு வசதியான வாழ்க்கை வாழ்ந்தான்னு நீ என்னைக்காவது யோசிச்சு பார்த்திருக்கியா? அந்த வசதியான வாழ்க்கைக்கு அவனுக்கு பணம் எங்கிருந்து வந்தது?""அவர் நிறைய ரிவார்ட் வாங்கி இருக்காரு...""மண்ணாங்கட்டி... அதெல்லாம் சுத்த பொய். சாண்ட் கிளாக்கை வச்சி அவன் எத்தனையோ வரலாற்று காலத்துக்கு போய் அங்கயிருந்து பல புராதான பொருளை எல்லாம் கொண்டு வந்து இங்கு வித்து லட்சக்கணக்கில் பணம் சம்பாதிச்சான்"அங்கிருந்த அனைவரையும் விட, அதிகமாய் அதிர்ச்சி அடைந்தவள் தன்மயா தான்."புராதான பொருளுக்கு எந்த அளவுக்கு மௌசு இருக்குன்னு உனக்கு தெரியாதா? அந்த சாண்ட் கிளாக்கை வச்சு நம்மால எதையும் மாத்த முடியாது தான். ஆனா, நம்ம வாழ்க்கை தரத்தை கோடீஸ்வரன் ரேஞ்சுக்கு மாத்திக்க முடியும். ஆதித்தா, சோழர்காலத்தோட ஒரே ஒரு வெள்ளி காசோட வேல்யூ என்னன்னு உனக்கு தெரியுமா...? பல லட்சம்""எங்க அப்பா நீங்க சொல்ற அளவுக்கெல்லாம் பணம் சம்பாதிச்சது கிடையாது""அவன் ஒரு முட்டாள்... தன் கையில கிடைச்ச சான்சை எப்படி யூஸ் பண்றதுன்னு தெரியாத முட்டாள். இப்போ நீ என்கிட்ட உண்மையை சொல்லு. இல்லன்னா, அந்த உண்மையை தன்மயாவை வச்சு எப்படி வாங்கணும்னு எனக்கு தெரியும்""அவர் என்கிட்ட எதுவும் சொல்லலன்னு தான் நாங்க சொல்றோமே...""அவன் குடும்பத்தை சேர்ந்தவங்களுக்கே அது தெரியலன்னா, எனக்கு மட்டும் எப்படி தெரியும்?" என்றார் ருத்ரமூர்த்தி."நீ தான் அவன் மனசுக்கு ரொம்ப நெருக்கமான நண்பனாச்சே? அவனோட டைம் ட்ராவல் எக்ஸ்பீரியன்ஸை எல்லாம் அவன் உன் கூட தானே ஷேர் பண்ணிக்கிட்டான்? உன்னோட பேரனுக்கு பேர் வச்சது அவன் தான்னு எனக்கு தெரியும். அவனுக்கு ஏன் அவன் வாகைவேந்தன்னு பெயர் வச்சான்னும் எனக்கு தெரியும்..." நமுட்டு சிரிப்பு சிரித்தார் தம்பிரான்.சங்கடத்தில் நெளிந்தார் ருத்ரமூர்த்தி. அமுதனும் தன்மயாவும் வியப்படைந்தார்கள். அவர்கள் எந்த வாகைவேந்தனை பற்றி பேசுகிறார்கள் என்று தெரிந்து கொள்ளும் ஆர்வம் அவர்களுக்குள் எழுந்தது."அவன் சோழ நாட்டுக்கு போனப்போ, ஒரு சிற்றரசின் இளவரசனான வாகைவேந்தனை அவன் சந்திச்சான்... இல்லையா?" என்றார் தம்பிரான்.தன்மயாவை அதிர்ச்சியோடு ஏறிட்டான் அமுதன், அவளும் அதே அதிர்ச்சியோடு அவனை பார்த்துக் கொண்டு நின்றாள்.தொடரும்...
Bạn đang đọc truyện trên: LoveTruyen.Me